รีวิวหนังสือ: Yellowface
บอกเลยว่าหนังสือเล่มนี้มีความซับซ้อนที่เล่นกับคนอ่านหลายระดับ สิ่งแรกที่ทำให้เขียนรีวิวนี้ยาก คือการเล่าเรื่องให้เข้าใจง่าย เพราะตัวเอกอย่างจูน เฮย์เวิร์ด คือความวุ่นวายที่เดินได้ เธอทั้งขโมย ทั้งโกหก ทั้งหมกมุ่นจนคนอ่านแทบจะอยากควักปากให้หยุดพูด
ส่วนสิ่งที่สองคือการจัดหมวดหมู่ของนิยายเล่มนี้ เพราะมันไม่ใช่แค่นิยายเสียดสีหรือเรื่องฆาตกรรมธรรมดา มันผสมทั้งการแซะวงการวรรณกรรมอเมริกัน ประเด็นเชื้อชาติ การเมืองโซเชียลมีเดีย การขโมยผลงาน และการสืบสวนชีวิตปลอมของใครบางคนที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะโดนเปิดโปง
ยัยจูน
Yellowface เล่าเรื่องของ “ยัยจูน” หรือชื่อจริงว่า จูน เฮย์เวิร์ด นักเขียนผิวขาวผู้กำลังหมดหวังในชีวิต เพราะไม่มีใครสนใจนิยายของเธอ ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่นอย่างอะธีนา หลิว นักเขียนชาวจีน-อเมริกัน กลับกลายเป็นดาวรุ่งที่ทุกสำนักพิมพ์ต้องการ
หลังจากเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่ทำให้อะธีนาเสียชีวิต จูนก็พบว่ามีต้นฉบับนิยายเรื่องใหม่ของอะธีนาวางอยู่ตรงหน้า และเธอตัดสินใจ “หยิบ” มันมาแก้ไขเล็กน้อยก่อนตีพิมพ์ใหม่ในชื่อของตัวเอง พร้อมกับนามปากกาที่ทำให้เธอดูเหมือนเป็นนักเขียนเชื้อสายเอเชีย จูนิเปอร์ ซอง
ในตอนแรก ทุกอย่างเหมือนจะไปได้สวย ยอดขายพุ่ง คำชื่นชมล้น และเธอกำลังมีชื่อเสียงแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่เมื่อเสียงกระซิบเริ่มดังขึ้น หลักฐานเก่าเริ่มโผล่มา ความลับที่เธอซ่อนไว้ก็ค่อย ๆ ถล่มทลายลงมาอย่างช้า ๆ และทรมาน
ฉันคือเหยื่อ
สิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้น่าสนใจคือการใช้มุมมองบุคคลแรกจากตัวละครที่ไม่น่าไว้วางใจเลยแม้แต่นิดเดียว ยัยจูนพยายามเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้คนอ่านเชื่อว่าเธอคือเหยื่อ ทั้งที่ความจริงแล้ว เธอคือผู้กระทำเองทั้งหมด
เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป มีความเป็น Slice of Life สูงกว่าที่คิด ไม่ใช่นิยายทริลเลอร์ที่เต็มไปด้วยฉากระทึก แต่กลับเน้นการเปิดโปงจิตใจและพฤติกรรมของจูนอย่างละเอียด เราเห็นเธอค่อย ๆ ตัดสินใจโกหกมากขึ้นทุกวัน พยายามปรับภาพลักษณ์ พยายามเรียนรู้วัฒนธรรมของคนเอเชียและกินอาหารใน Chinatown เพียงเพื่อให้คนเชื่อว่าเธอคือ “จูนิเปอร์ ซอง” จริง ๆ
การเสียดสีและการแฉ
แม้โครงเรื่องจะดำเนินไปแบบช้า ๆ แต่กลับชวนให้อ่านต่อแบบวางไม่ลง เพราะ Yellowface พาเราไปรู้จักโลกวรรณกรรมที่เต็มไปด้วยความเหลื่อมล้ำ ความลำเอียง และความเสแสร้งของ “ความหลากหลาย” ที่หลายคนชอบพูดถึง
หนังสือยังตั้งคำถามสำคัญเกี่ยวกับ “ใครมีสิทธิ์เล่าเรื่องของใคร” ถ้าคนหนึ่งเกิดมาในวัฒนธรรมหนึ่ง แล้วไปหยิบยืมเรื่องราวของวัฒนธรรมอื่นมาเล่าเพื่อขาย จะถือว่าเป็นการให้เกียรติหรือการขโมย มันคือการเล่าเรื่องหรือการฉวยโอกาส นี่คือคำถามที่หนังสือโยนใส่หน้าเราแบบไม่ปราณี
สรุป Yellowface
Yellowface คือหนังสือที่ไม่เพียงแค่พูดถึงการขโมยผลงานเท่านั้น แต่มันยังขโมยความไว้ใจของคนอ่านในทุกบท การเดินทางของยัยจูนคือบทเรียนที่ทั้งตลก ขมขื่น และน่าเวทนาไปพร้อมกัน ถ้าคุณเคยสงสัยว่าอะไรคือ “ขาวล้างบาป” หรือ Whitewashing ในวงการวรรณกรรม เล่มนี้คือคำตอบ
ชื่อเรื่อง: เยลโลว์เฟซ วรรณกรรมสลับหน้า (Yellowface)
ผู้เขียน: R.F. Kuang
สำนักพิมพ์: Bibli
ประเภท: ระทึกขวัญ
จำนวนหน้า: 424 หน้า
RELATED POSTS
