คดีฆาตกรรมนกกระเรียนพันตัว: ความจริงที่ซ่อนอยู่ในกระเพาะ
หากยอดนักสืบจิ๋วโคนันมาเจอคดีนี้ ผมเชื่อว่าเขาคงต้องร้องออกมาว่า อะไรกันวะเนี่ย เพราะนี่คือคดีฆาตกรรมที่มีจุดเริ่มต้นแปลกประหลาดที่สุดเท่าที่ผมเคยอ่านมา การค้นพบเบาะแสสำคัญจาก “ข้อความที่ถูกสักไว้ในกระเพาะอาหารของศพ” ใช่แล้วครับ คุณไม่ได้อ่านผิด คนตายได้ฝากเบาะแสสุดท้ายไว้ในอวัยวะภายในของตัวเอง
สิ่งที่ทำให้คดีนี้น่าติดตามมากยิ่งขึ้นคือเบาะแสลึกลับนั้นกลับพาเราย้อนกลับไปสู่คดีฆาตกรรมเด็กหญิงที่เกิดขึ้นเมื่อ 28 ปีที่แล้ว คดีที่ไม่เคยได้รับการไขปริศนาและยังคงหลอกหลอนมาจนถึงปัจจุบัน พล็อตแบบนี้จะมีใครบ้างที่ไม่อยากจับหนังสือมาอ่านต่อเพื่อรู้ว่าเรื่องราวจะไปจบลงอย่างไร?
คดีฆาตกรรมกระดาษพับ
จิฮายะ แพทย์สาวต้องทำหน้าที่ชันสูตรศพของพ่อตัวเอง ความเศร้าโศกและความสับสนวุ่นวายในใจยังไม่ทันจะสงบลง เธอก็ค้นพบว่า ภายในกระเพาะอาหารของพ่อมีรหัสลับบางอย่างถูกสลักไว้อยู่ และข้อความนั้นมีคำที่ว่า อย่าบอกลูกสาว
ความไร้เหตุผลของสถานการณ์นี้ทำให้จิฮายะรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในเกมปริศนา เธอคือลูกสาวที่ไม่ควรรู้ แต่เธอก็เป็นคนเดียวที่เห็นข้อความนั้นกับตาตัวเอง ความรู้สึกผสมปนเปกันระหว่างความอยากรู้ ความกลัว และความผิดหวังที่พ่อไม่เคยไว้วางใจเธอพอที่จะเล่าความจริงให้ฟัง
เมื่อเธอเริ่มไขรหัสลับในกระเพาะอาหารของพ่อ รหัสลับนั้นดันไปเกี่ยวพันกับคดีฆาตกรรมกระดาษพับ คดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อ 28 ปีก่อนและกลายเป็นฝันร้ายของแวดวงตำรวจมาตั้งแต่นั้น เหยื่อในคดีนี้เป็นเด็กหญิงอายุน้อย และสิ่งที่ทำให้คดีนี้น่าขนลุกและติดอยู่ในความทรงจำของผู้คนคือฆาตกรได้ทิ้งนกกระเรียนกระดาษพับไว้ในที่เกิดเหตุ ราวกับเป็นลายเซ็นของความโหดร้าย
หลังจากที่พ่อของจิฮายะเสียชีวิตไปไม่นาน ฆาตกรกระดาษพับกลับมาลงมืออีกครั้งหลังจากที่เงียบหายไปนานถึง 28 ปี หรือว่าการตายของพ่อจิฮายะกับการกลับมาของฆาตกรมีความเชื่อมโยงกันอย่างที่ไม่มีใครคาดคิด เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ทำให้จิฮายะและชิโอริ เพื่อนร่วมงานและคู่หูคนสำคัญ ต้องร่วมมือกันไขปริศนาที่ซับซ้อนนี้ให้ได้ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
นับถอยหลัง
สิ่งที่ผมประทับใจมากที่สุดในการอ่านเรื่องนี้คือจังหวะการเล่าเรื่องที่สร้างความรู้สึกเหมือนกำลังแข่งกับเวลา ผู้เขียนสามารถสร้างบรรยากาศแห่งความเร่งรีบและความกดดันได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเหมือนต้องรีบไขปริศนาให้ได้ก่อนที่ฆาตกรจะลงมืออีกครั้ง ทุกวินาทีที่ผ่านไปคือการเสี่ยงที่จะมีเหยื่อรายใหม่เพิ่มเติม
ยิ่งอ่านไปเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้นเท่านั้นว่าทำไมพ่อของจิฮายะถึงต้องเก็บความลับนี้ไว้มาตลอดชีวิต เขารู้อะไรเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมกระดาษพับบ้าง และเหตุใดเขาถึงต้องเลือกวิธีการฝากเบาะแสที่ประหลาดและเสี่ยงอันตรายเช่นนี้
อีกจุดเด่นที่ไม่ควรมองข้ามคือการสร้างบรรยากาศในโรงพยาบาลที่ละเอียดสมจริง ผู้เขียนที่มีพื้นฐานความรู้ทางการแพทย์สามารถถ่ายทอดรายละเอียดต่างๆ ได้อย่างแม่นยำและน่าเชื่อถือ ไม่ว่าจะเป็นขั้นตอนการชันสูตรศพ บรรยากาศในห้องผ่าตัด หรือแม้แต่การสนทนาระหว่างบุคลากรทางการแพทย์
จิฮายะ และนกกระเรียน
เมื่อพิจารณาโดยรวมแล้ว ผมต้องยอมรับว่านี่เป็นนิยายสืบสวนที่อ่านง่าย ลื่นไหล และมีความตื่นเต้นคงอยู่ตลอดเรื่อง แม้ว่าการเดาตัวฆาตกรจะไม่ได้ยาก แต่ผู้เขียนกลับชดเชยด้วยจุดหักมุมที่คิดไม่ถึงและการเปิดเผยแรงจูงใจที่น่าสนใจในตอนจบ
อย่างไรก็ตาม ผมต้องบอกว่ามีส่วนหนึ่งของเรื่องที่ทำให้รู้สึกขัดใจ นั่นคือนิสัยของจิฮายะ ตัวเอกหญิงที่มีแนวโน้มที่จะทำสิ่งต่างๆ ตามใจตัวเองมากเกินไป บางช่วงเวลาเธอตัดสินใจทำอะไรบางอย่างแล้วทำให้ผมต้องหยุดอ่านแล้วนึกในใจว่า ฮะ อะไรเนี่ย ทำไมถึงคิดแบบนั้นได้
แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าถ้าจิฮายะไม่ได้มีนิสัยแบบนี้ ถ้าเธอเป็นคนที่ระมัดระวังและคิดก่อนทำทุกอย่าง เรื่องราวคงไม่ได้เดินหน้าไปในทิศทางที่แบบนี้ ความดื้อรั้นและความอยากรู้อยากเห็นของเธอแม้จะทำให้ผู้อ่านรู้สึกหงุดหงิดบ้าง แต่ก็เป็นตัวขับเคลื่อนที่สำคัญของเรื่อง
ชื่อเรื่อง: คดีฆาตกรรมนกกระเรียนพันตัว
ผู้เขียน: Mikito Chinen
สำนักพิมพ์: Prism Publishing
ประเภท: สืบสวน
จำนวนหน้า: 394 หน้า
RELATED POSTS
