รีวิว นิราศมหรรณพ | เมื่อประวัติศาสตร์คือฉากฆาตกรรม

การกลับมาของ ปราปต์ ผู้เขียน "กาหลมหรทึก" ในครั้งนี้ เขาไม่ได้มาพร้อมกับนิยายสืบสวนธรรมดา แต่มาพร้อมกับมหากาพย์ที่หลอมรวมประวัติศาสตร์, สถาปัตยกรรม, วรรณคดี และวิทยาศาสตร์ เข้ากับคดีฆาตกรรมปริศนาทั่วกรุงใน "นิราศมหรรณพ"

นี่คือนวนิยายที่ "ฉาก" ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่ แต่คือตัวละครสำคัญที่ชักใยทุกชีวิตและเป็นกุญแจนำไปสู่ความจริงอันน่าสะพรึงกลัว

ฆาตกรรมในวัด และปริศนาจากอดีต

จุลเกตุ หญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ถูกดึงเข้าไปพัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องสุดประหลาด เหยื่อทุกรายถูกสังหารในวัด โดยมีสภาพศพภายนอกที่ไร้บาดแผล แต่ภายในกลับแหลกเหลว! ยิ่งสืบลึกเข้าไป เธอก็ยิ่งพบว่าคดีนี้เชื่อมโยงกับพระราชนิยมในสมัยรัชกาลที่ 3, ภูมิสถาปัตยกรรมไทย และภารกิจลับของสุนทรภู่ ซึ่งเป็นปริศนาที่ใหญ่เกินกว่าที่เธอจะรับมือเพียงลำพัง

ความรู้สึกหลังอ่าน: มหากาพย์ที่ทะเยอทะยานเกินไป?

ต้องยอมรับว่าหนังสือเล่มนี้มีความทะเยอทะยานสูงมาก แต่ก็มาพร้อมกับความ "ฟุ่มเฟือย" ในการเล่ารายละเอียดเชิงประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นประวัติวัดต่างๆ หรือเกร็ดความรู้อื่นๆ ที่บางครั้งก็ทำให้การดำเนินเรื่องสะดุดลง นอกจากนี้ การมีตัวละครจำนวนมากที่แต่ละคนมีเส้นเรื่องของตัวเอง ประกอบกับการตัดสลับฉากบ่อยครั้ง ทำให้เกิดความสับสนได้ง่าย

ประเด็นหลักของเรื่องที่เกี่ยวกับความแตกต่างทางชาติพันธุ์นั้นน่าเสียดายที่ไม่ได้ถูกขับเน้นเท่าที่ควร เพราะสมองของผู้อ่านต้องวุ่นอยู่กับการประมวลผลข้อมูลและเส้นเรื่องที่ซับซ้อนมากกว่าจะซึมซับแก่นของเรื่อง

(เนื้อหาส่วนนี้เปิดเผยจุดสำคัญของเรื่อง) จุดที่น่าเสียดายที่สุดคือการที่คนร้ายกลับกลายเป็น 'ผู้มีพลังพิเศษ' ซึ่งทำให้เสน่ห์ของนิยายสืบสวนสอบสวนที่ควรจะใช้ความฉลาดและหลักเหตุผลหายไปจนหมด กลายเป็นแนวสืบสวน-ไซไฟไปในทันที ตอนจบของเรื่องก็รู้สึกไม่เคลียร์ในบางประเด็น

อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความซับซ้อนทั้งหมด ตัวละครที่โดดเด่นและเป็นที่ชื่นชอบที่สุดคือ "กำมะหยี่" (น้องเวล) หลานสาวของนางเอก ที่ทั้งฉลาดและแสบมากจริงๆ

สรุป: สำหรับนักอ่านที่รักความท้าทาย

"นิราศมหรรณพ" เป็นนวนิยายที่เหมาะสำหรับนักอ่านที่ชื่นชอบการดำดิ่งในข้อมูลประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรม และไม่กลัวความซับซ้อนของโครงเรื่อง แต่หากคุณเป็นแฟนนิยายสืบสวนที่คาดหวังการคลี่คลายคดีด้วยหลักเหตุผลและตรรกะ หนังสือเล่มนี้อาจทำให้คุณต้องประหลาดใจ