สารคดีปิดตาย: หากเปิดอ่าน ก็ขอให้รับผิดชอบตัวเองด้วย
เรื่องมันเริ่มจากคำโปรยสั้นๆ บนสายคาดปกฉบับภาษาญี่ปุ่นที่เขียนไว้ว่า “อ่านแล้วต้องตาย หากคุณจะซื้อหนังสือเล่มนี้ ก็ขอให้รับผิดชอบตัวเอง”
แค่นั้นแหละครับ เหมือนมีคนมาท้าทายกันซึ่งๆ หน้า จะไม่หยิบได้ยังไง! ตอนแรกก็คิดว่าคงขู่เล่นๆ ตามสไตล์หนังสือสยองขวัญแหละน่า แต่พอได้อ่าน “สารคดีปิดตาย (Fake Documentary Q)” จบเท่านั้นแหละ ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าอะไรจริงอะไรปลอม
นี่ไม่ใช่หนังสือนิยายสยองขวัญธรรมดาๆ นะครับ แต่มันคือประสบการณ์ที่เหมือนเราไปเจอแฟ้มคดีเก่าๆ หรือฟุตเทจต้องคำสาปที่ไหนสักแห่ง มันมาในรูปแบบที่เรียกว่า Mockumentary (สารคดีปลอม) ที่จะค่อยๆ เบลอเส้นแบ่งระหว่างเรื่องจริงกับเรื่องแต่ง จนผมต้องเผลอพลิกกลับไปดูหน้าปกซ้ำๆ เพื่อเตือนตัวเองว่า “เออ ทั้งหมดนี่มันของปลอม ใช่ไหมนะ?”
เมื่อคุณไม่ได้เป็นแค่นักอ่าน แต่ดันกลายเป็นนักสืบ
เอาจริงๆ นะ ความอัจฉริยะของหนังสือเล่มนี้คือการที่มันไม่ได้แค่ ‘เล่า’ ให้เราฟังเฉยๆ แต่ดัน ‘แสดงหลักฐาน’ ให้เราเห็นกับตาด้วยนี่แหละ ตลอดทั้งเล่มเขาจะแทรก QR Code ไว้ในจุดสำคัญๆ ซึ่งพอเราเอามือถือมาสแกนปุ๊บ มันก็จะเด้งไปที่คลิปวิดีโอหรือไฟล์เสียงที่เป็นส่วนหนึ่งของคดีนั้นๆ เลย
แน่นอนว่าคนอย่างผมสแกนดูหมดทุกอันครับ! (หัวเราะ) แต่ผมจะขอทำตามคำเตือนของหนังสือเป๊ะๆ คือจะไม่สปอยล์เด็ดขาดว่าในคลิปเหล่านั้นมีอะไร เพราะเสน่ห์ของมันคือการที่คุณต้องไปเจอด้วยตัวเอง และรับผิดชอบความรู้สึกตัวเองหลังจากนั้น ซึ่งมันเวิร์คมาก!
ความหลอนที่แท้จริง ไม่ได้มาจากผีแต่อยู่ในหัวเรานี่แหละ
ถ้าใครคาดหวังว่าจะเจอผีตุ้งแช่ หรือฉากเลือดสาดแบบเต็มๆ เล่มนี้อาจจะไม่ใช่แนวนั้น แต่ถ้าคุณชอบความหลอนที่ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในสมอง ความน่ากลัวของ สารคดีปิดตาย คือการที่มันไม่มีคำตอบที่ชัดเจนเลยสักเรื่องครับ ทุกคดีจะถูกทิ้งไว้เป็นปริศนาปลายเปิดที่ไม่มีเฉลย มันบังคับให้เราต้องเอา ‘หลักฐาน’ ที่เห็นมาปะติดปะต่อ แล้วตีความตอนจบที่น่าจะเป็นไปได้ในหัวของเราเอง ซึ่งการปล่อยให้จินตนาการเราทำงานอย่างอิสระนี่แหละครับ คือความสยองที่แท้จริง
ขอเมาท์ 3 คดีเด็ดที่ทำเอาผมนอนไม่หลับ
แม้ทุกเรื่องจะน่าสนใจ แต่ถ้าให้เลือก 3 คดีที่มันติดอยู่ในหัวผมมากที่สุด ก็คงจะเป็นสามเรื่องนี้ครับ
บล็อกพิศวงของออเรนจ์โรบินสัน: เป็นเรื่องของเด็กหนุ่มที่รับจ้างตัดต่อรูปติดวิญญาณ เรื่องนี้ผมขอ Trigger Warning ไว้ก่อนเลยนะว่า Visual หรือภาพประกอบในเรื่องมันน่ากลัวและติดตามากจริงๆ ใครใจไม่แข็งอาจจะต้องข้ามไปก่อนเลย
คิมุระ ฮิซาโกะ: เป็นตอนที่สั้นที่สุดในเล่มเลยครับ ไม่ถึง 10 หน้า! แต่จังหวะการเล่าและตอนจบคือพีคมากจนทำให้ผมขนลุกซู่ไปเลย เป็นการใช้ความน้อยแต่ได้มากที่ทรงพลังจริงๆ
ขุมนรกบนแผ่นฟิล์ม: สำหรับผมนะ นี่คือตอนที่น่ากลัวที่สุด บรรยากาศของฟุตเทจที่ถูกค้นพบ รูปภาพประกอบ และเรื่องราวของคู่รักที่หายตัวไปในถ้ำปริศนา ทุกอย่างมันบิ้วมาได้น่ากลัวมากจนทำให้ผมต้องตีความตอนจบในหัวตัวเอง ซึ่งมันพีคและหดหู่สุดๆ
ถ้าใครเคยประทับใจกับ เขตอาถรรพ์ในภูมิภาคคิงคิ ผมบอกเลยว่า สารคดีปิดตาย คือขั้นกว่าในแง่ของประสบการณ์ เพราะมันมี Visual ที่เป็นรูปธรรมให้เราได้สัมผัสผ่าน QR Code มันคือหนังสือที่สั้นกระชับแต่อัดแน่นไปด้วยความสร้างสรรค์และบรรยากาศที่น่าขนลุก
สุดท้ายนี้ ผมขอย้ำคำเตือนเดิมอีกครั้ง… “ถ้าจะอ่าน ก็ขอให้รับผิดชอบตัวเอง”
คุณ… กล้าพอไหมล่ะ?
@readagainandagain เรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง? ค้นหาความจริงในแฟ้มคดีสุดลึกลับไปพร้อมกันใน ‘สารคดีปิดตาย‘ 📁 ขอบคุณหนังสือจาก @Biblio Store #สารคดีปิดตาย #fakedocumentaryq #รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #นิยายสยองขวัญ ♬ เสียงต้นฉบับ - ตงตงไม่หยุดรี้ด
OTHER BOOKS
OTHER ARTICLES
