รีวิวหนังสือ: บ้านวิกลคนประหลาด

สิ่งที่ทำให้ผมชอบนิยายเรื่องนี้เป็นพิเศษคือความแปลกใหม่ของวิธีการเล่าเรื่อง การใช้แปลนบ้านเป็นแกนกลางในการสืบสวนคือไอเดียที่ไม่ค่อยมีใครใช้มาก่อน และทำให้เรามองบ้านในมุมที่ไม่เคยคิดมาก่อน การเปิดประตูเข้าไปในแต่ละห้องคือการเปิดเผยเบาะแสทีละนิด เหมือนเดินเข้าไปในกับดักที่ถูกวางไว้อย่างแยบยล

ตลอดการอ่านมีความรู้สึกอึดอัดระแวงอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่เพราะมีผีหรือการไล่ล่า แต่เพราะมีบางอย่าง “ผิดธรรมชาติ” อยู่เงียบๆ ในฉากทุกฉาก ตัวเรื่องมีจังหวะที่ทำให้ต้องหยุดคิด ย้อนกลับไปดูรายละเอียดบางจุดอีกครั้ง บางตอนถึงกับทำให้เราอยากหันไปมองแปลนบ้านตัวเองว่ามีอะไรซ่อนอยู่หรือเปล่า

หากจะมีจุดที่บางคนอาจติดขัด คงเป็นความสามารถของคุริฮาระที่ดูจะเหนือจริงไปเล็กน้อย เช่นการเดาทุกอย่างได้อย่างแม่นยำจนน่าตกใจ แต่หากมองในฐานะนิยายสืบสวนเพื่อความบันเทิง ก็ถือว่าทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยม