ทุกคนรู้ดีว่าในธรรมชาติ แกะคือเหยื่อ หมาป่าคือผู้ล่า นี่เป็นกฎธรรมชาติที่ฝังแน่นในหัวเรามาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ไม่ว่านิทาน ภาพยนตร์ หรือแม้แต่การ์ตูน ก็มักจะเล่นกับภาพจำนี้เสมอ แต่ถ้าวันหนึ่ง แกะกลับเริ่มเห็นใจหมาป่า หรือที่น่ากลัวกว่านั้น…
คงจะเป็นเรื่องแปลกถ้าในสถานการณ์สุดอันตราย บางคนกลับรู้สึกเห็นอกเห็นใจต่อผู้ที่คุกคามชีวิตของตัวเอง ดูเหมือนเป็นเรื่องที่หลุดมาจากหนังใช่ไหมครับ? แต่ปรากฏการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริง และมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า สต็อกโฮล์ม ซินโดรม (Stockholm Syndrome) มันคือภาวะที่เหยื่อพัฒนาความรู้สึกดีต่อผู้ลักพาตัว…
อริสโตฟาเนส (Aristophanes) นักเขียนบทละครตลกชื่อดังแห่งเอเธนส์ ได้เข้าร่วมสนทนาทางปรัชญาที่มีชื่อเสียงที่สุดของโลก หรือที่รู้จักกันในชื่อ “Symposium ของเพลโต” พร้อมกับแนวคิดเกี่ยวกับความรักที่ไม่เหมือนใคร และดูจะฉีกไปกว่าที่หลายคนที่อยู่ในวงสนทนาคิด ท่ามกลางเสียงหัวเราะและเหล้าไวน์…
รู้ไหมครับว่าปลาทองรันชู (Ranchu) ไม่ได้แค่น่ารักอย่างเดียว แต่มันมีประวัติยาวนานและเป็นที่รักของคนญี่ปุ่นมาตั้งแต่ยุคเอโดะ ราวๆ ค.ศ. 1700 เลยทีเดียว ปลาทองสายพันธุ์นี้ถูกพัฒนาขึ้นจากปลาทองสิงห์ญี่ปุ่น จนกลายมาเป็นรันชูที่เราคุ้นตากันทุกวันนี้…
คุณเคยดูหนังเรื่องหนึ่งแล้วอินแบบหยุดคิดถึงไม่ได้ไหมครับ? บางเรื่องไม่ได้มีเอฟเฟกต์อลังการหรือดาราชื่อดัง แต่กลับทำให้เรารู้สึกเชื่อมโยงกับตัวละครทันที เพราะเนื้อเรื่องมันเล่าอย่างเรียบง่าย กระชับ และเข้าใจหัวใจคนดูได้อยู่หมัด ถ้าเราเอาโมเดลเดียวกันนี้มาใช้กับแบรนด์ล่ะ? ลองนึกภาพว่าแบรนด์ของคุณไม่ได้แค่ขายของ แต่กำลังเล่าเรื่องบางอย่างอยู่ แล้วถ้าเล่าได้ดี…
หากคุณกำลังสงสัยว่าทำไมแคมเปญการตลาดที่วางแผนมาอย่างดีของคุณถึงไม่ได้ผล ลองถอยกลับมาดูอีกครั้งว่าคุณกำลังทำให้มัน “ซับซ้อนเกินไป” หรือเปล่า เพราะความจริงคือสมองมนุษย์ไม่สามารถจัดการกับข้อมูลที่ซับซ้อนมากเกินไปได้ เราไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อจดจำทุกอย่าง แต่เราเลือกจำเฉพาะสิ่งที่ “จำเป็น” ต่อการเอาชีวิตรอด หากยึดตามทฤษฎีลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์…
ในโลกของประวัติศาสตร์ มีมิตรภาพหลายคู่ที่น่าสนใจ แต่คงไม่มีคู่ไหนแปลกไปกว่านี้อีกแล้ว หนึ่งคนคือแฮร์รี ฮูดินี นักมายากลผู้มีชื่อเสียงระดับโลก เป็นเจ้าของฉายา “ราชาแห่งการแหกคุก” อีกคนคือเซอร์ อาเธอร์…
บอกเลยว่าหนังสือเล่มนี้มีความซับซ้อนที่เล่นกับคนอ่านหลายระดับ สิ่งแรกที่ทำให้เขียนรีวิวนี้ยาก คือการเล่าเรื่องให้เข้าใจง่าย เพราะตัวเอกอย่างจูน เฮย์เวิร์ด คือความวุ่นวายที่เดินได้ เธอทั้งขโมย ทั้งโกหก ทั้งหมกมุ่นจนคนอ่านแทบจะอยากควักปากให้หยุดพูด ส่วนสิ่งที่สองคือการจัดหมวดหมู่ของนิยายเล่มนี้…
หากคุณเคยอ่าน บ้านวิกลคนประหลาด เล่มแรก แล้วรู้สึกติดใจในความหลอนที่มาในรูปแบบใหม่ นี่คือข่าวดีเพราะเล่มที่สองได้กลับมาอีกครั้งพร้อมความซับซ้อนที่เข้มข้นยิ่งกว่าเดิมด้วยจำนวนหน้าที่มากถึงกว่า 500 หน้า มันไม่ใช่แค่นิยายธรรมดา แต่มันคือการพาเราดำดิ่งสู่โลกของโครงสร้างที่บิดเบี้ยว และจิตใจมนุษย์ที่ผิดแผกอย่างเงียบเชียบ…
ในโลกที่บ้านควรเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่สุดของมนุษย์ เรามักเชื่อว่าหากล็อกประตูแน่นหนา ปิดหน้าต่างทุกบาน และเปิดไฟไว้สว่างไสว ก็จะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นได้ แต่ถ้าทั้งหมดนั้นยังไม่พอ เพราะ “บ้าน” เองอาจเป็นตัวต้นเหตุของบางสิ่งอันตรายที่ซ่อนอยู่ลึกกว่าที่ตาเห็น คุณยังกล้าจะกลับไปนอนที่บ้านของตัวเองอยู่ไหม?…