อริสโตฟาเนส: เมื่อความรักคือการตามหาอีกครึ่งหนึ่งของเรา
เคยรู้สึกไหมครับว่าชีวิตนี้เรา "ขาดอะไรไป"? เหมือนมีช่องว่างที่อธิบายไม่ได้ หรือความรู้สึกโหยหาใครสักคนที่เรายังไม่เคยเจอ...
ถ้าคุณเคยรู้สึกแบบนั้น คุณไม่ได้คิดไปเองครับ เพราะเมื่อหลายพันปีก่อน มีคนพยายามอธิบายความรู้สึกนี้ไว้แล้วในวงสนทนาทางปรัชญาที่โด่งดังที่สุดในโลกอย่าง "Symposium ของเพลโต" และคนที่ลุกขึ้นมาเล่า ก็คือนักเขียนบทละครตลกนามว่า อริสโตฟาเนส (Aristophanes)
ตำนานมนุษย์ร่างกลม: จุดเริ่มต้นของ "ความรัก"
ท่ามกลางเสียงหัวเราะและเหล้าไวน์ อริสโตฟาเนสเล่าเรื่องความรักผ่านมุมมองที่เหนือจริง แต่จับใจเรามากครับ
เขาบอกว่า มนุษย์ในอดีตไม่ได้มีรูปร่างแบบเราในปัจจุบัน พวกเขาเคยมีร่างเป็น "ทรงกลม" สมบูรณ์แบบ มีสี่แขน สี่ขา สองหน้า และสองอวัยวะเพศที่เชื่อมติดกัน พวกเขาวิ่งได้เร็วมาก กลิ้งไปมาได้เหมือนลูกบอล และมีพลังล้นเหลือถึงขั้นกล้าท้าทายอำนาจของเหล่าเทพบนเขาโอลิมปัส
เมื่อเทพเจ้าซุสเห็นว่ามนุษย์เริ่มจะ "เก่ง" เกินไป เขาจึงตัดสินใจลงโทษ... ด้วยการใช้สายฟ้าผ่าร่างมนุษย์ทรงกลมนั้นออกเป็น "สองซีก"
และนั่นเองครับ... คือจุดเริ่มต้นของความรู้สึก "ขาดบางอย่าง" ที่ฝังอยู่ในหัวใจของเราทุกคนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
"เมื่อทั้งสองซีกได้พบกันอีกครั้ง ต่างพุ่งเข้ากอดรัดและไม่ยอมปล่อยราวกับอยากหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันอีกครั้ง พวกเขาโหยหาอย่างสุดหัวใจ และไม่ต้องการจะแยกจากกันอีกต่อไป"
จากตำนานกรีก สู่แนวคิด "Soulmate"
หลังจากถูกแยกจากกัน วิญญาณของเราก็ไม่เคยหยุดตามหา "อีกซีกที่หายไป" ไม่ว่าอีกครึ่งนั้นจะเป็นเพศเดียวกันหรือต่างเพศ (ซึ่งนี่คือจุดที่อริสโตฟาเนสใช้อธิบายความรักแบบ Homosexuality และ Heterosexuality ไว้อย่างเท่าเทียม)
ความรักในมุมมองนี้ จึงไม่ใช่แค่การชอบพอหรือความสัมพันธ์ทางกาย แต่คือการ "แสวงหา" สิ่งที่เคยทำให้เรา "สมบูรณ์" มันคือแรงดึงดูดที่พาเราไปหาคนที่ "ใช่" โดยที่เราอาจไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกผูกพันกับใครบางคนอย่างไม่มีเหตุผล
สิ่งที่ทำให้แนวคิดของอริสโตฟาเนสโดดเด่น คือการอธิบายความรักผ่านจินตนาการ มากกว่าการวิเคราะห์ด้วยเหตุผลแบบนักปรัชญาคนอื่นๆ และเรื่องเล่านี้เองที่กลายเป็นต้นแบบของแนวคิด "Soulmate" หรือ "คู่แท้" ที่เราคุ้นเคยกันดี
คุณคิดว่าความรักคือ "การตามหา" อีกครึ่งที่หายไป หรือ "การสร้าง" สิ่งใหม่ร่วมกัน?
สรุป
แม้ว่าเรื่องราวของอริสโตฟาเนสจะฟังดูเหมือนนิทาน แต่ก็ยังคงสะท้อนภาพของมนุษย์ที่เปราะบาง โหยหา และแสวงหาความสมบูรณ์แบบอยู่ตลอดเวลา ความรักในมุมของเขาจึงไม่ใช่แค่ความโรแมนติกแบบในหนังรัก แต่มันคือคำอธิบายหนึ่งของ "ความเป็นมนุษย์" (Human Condition) ที่ไม่ว่าจะยุคไหน สมัยไหน ก็ยังคงจริงอยู่เสมอครับ
แชร์บทความนี้