ปริศนาคดีห้องปิดตาย ลำดับที่ 46: จุดจบของปรมาจารย์ห้องปิดตาย
มีใครชอบอ่านคดี “ห้องปิดตาย” เหมือนผมบ้างไหมครับ? 🤔 คือมันเป็นพล็อตที่คลาสสิกและน่าปวดหัวในเวลาเดียวกัน เพราะรู้ทั้งรู้ว่ามันต้องมีคนร้าย แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า “เขาทำได้ยังไง?”
แล้วจุดพีคตรงที่คนตายคือนักเขียนนิยายที่โคตรเก่งเรื่องการเขียนคดีห้องปิดตาย แต่ดันมาตายในห้องปิดตายที่บ้านตัวเองซะงั้น
ปาร์ตี้คริสต์มาส
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในงานปาร์ตี้คริสต์มาสที่ มากาเบะ เซอิจิ นักเขียนระดับปรมาจารย์ฉายา “ดิกสัน คาร์” แห่งญี่ปุ่น จัดขึ้นในคฤหาสน์ของเขาเอง โดยมีนักเขียนรุ่นน้องอย่าง อาริซึงาวะ อาริซึ (ใช่ครับ คนเขียนเขาใส่ชื่อตัวเองลงไปเป็นตัวละครเลย) และนักอาชญาวิทยา ฮิมูระ ฮิเดโอะ เป็นแขกในงาน
แต่ปาร์ตี้ที่ควรจะสนุกสนานกลับกลายเป็นฝันร้าย เมื่อเกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นถึง 2 คดี 2 ห้องปิดตาย ในคืนเดียว
ศพแรก: ชายปริศนาถูกฆ่าในห้องทำงานของมากาเบะ ที่น่าแปลกคือข้างๆ ศพมีต้นฉบับ “คดีห้องปิดตายลำดับที่ 46” ที่ถูกเผาทิ้ง
ศพที่สอง: คุณมากาเบะ เจ้าของบ้าน ถูกฆ่าในห้องหนังสือใต้ดินในสภาพเดียวกันเป๊ะ
คำถามคือเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าคนร้ายจะใช้ทริคจากต้นฉบับที่เผาทิ้งไปในการก่อเหตุ? แล้วใครในบ้านคือฆาตกร? 
สืบสวนสอบสวนสไตล์คลาสสิก
บอกตามตรงว่าผมคาดหวังกับเล่มนี้ไว้สูงมากกกก โดยเฉพาะเมื่อเห็นว่า อ.อายาสึจิ ยูกิโตะ (เจ้าพ่อคดีคฤหาสน์) มาเขียนบทส่งท้ายให้ด้วย แต่พออ่านจบแล้วก็แอบผิดหวังในหลายๆ จุดครับ 
คือพอเข้าใจได้ว่าเนื้อเรื่องช่วงแรกจะดำเนินไปแบบช้าๆ เพื่อปูพื้นให้เรารู้จักตัวละคร แต่ในเล่มนี้รู้สึกว่าการสืบสวนในคดีมันช้าตามไปด้วย แถมมีการพูดทวนประเด็นเดิมๆ ค่อนข้างบ่อย พอถึงจุดเฉลยปมของเรื่องมันเลยไม่ได้รู้สึกว้าวเท่าที่ควร
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีจุดที่ชอบเลยครับ จุดที่ดีคือการสร้างบรรยากาศของเรื่องที่ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยายสืบสวนสอบสวนสไตล์คลาสสิกที่ไม่ได้พึ่งพาลูกเล่นอะไรเยอะแยะ ซึ่งทำได้ดีมากกกก
มีอีกจุดที่แอบงง คือบทส่งท้ายของหนังสือที่ยาวเกือบ 30 หน้า คือผมไม่รู้ว่าอาจารย์จะคุยอะไรกับเราเยอะแยะขนาดนั้น (ยอมรับว่าตรงนี้ผมอ่านแบบข้ามๆ ไปเลย 
)
ชื่อเรื่อง: ปริศนาคดีห้องปิดตาย ลำดับที่ 46
ผู้เขียน: อาริซึ อาริซึงาวะ
สำนักพิมพ์: LUMI publishing
ประเภท: สืบสวน
จำนวนหน้า: 456 หน้า
OTHER BOOKS
OTHER ARTICLES
