รีวิวหนังสือ ฆาตกรมนุษย์กบกับศพปริศนา

ฆาตกรมนุษย์กบกับศพปริศนา: จุดเริ่มต้นของ ‘บุรุษกบ’

ผมได้ยินชื่อหนังสือ ฆาตกรมนุษย์กบกับศพปริศนา มานานแล้ว มีคนบอกว่ามันโหด พอเห็นหน้าปกกลับดูธรรมดาจนน่าสงสัย ไม่ได้มีภาพสยองหรือโทนหม่นอะไรที่ชวนระทึกเลยสักนิด ผมเลยตัดสินใจอ่านเอง เพราะผมไม่ค่อยเชื่ออะไรใครง่ายๆ 

พอเปิดอ่านไปไม่กี่หน้า ผมก็ต้องยอมรับว่าที่เขาว่ามานั้นจริงยิ่งกว่าจริง ความโหดของเรื่องนี้มันแฝงความวิปริตชนิดที่กัดกินใจคนอ่านได้ยาวนานหลังปิดหนังสือ

มนุษย์กบออกอาละวาด

ความกลัวมนุษย์กบเข้าครอบงำชาวเมือง
ความกลัวมนุษย์กบเข้าครอบงำชาวเมือง

เหตุการณ์เริ่มต้นจากคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เขย่าทั้งเมือง ตำรวจถึงกับตั้งชื่อให้ฆาตกรว่า “บุรุษกบ” เพราะทุกที่เกิดเหตุมักมีเงื่อนงำบางอย่างเกี่ยวกับกบ ไม่ว่าจะเป็นท่าทางศพที่ถูกจัดวางเหมือนสัตว์ทดลอง หรือข้อความแปลกประหลาดที่เขียนด้วยลายมือเหมือนเด็กอนุบาล ศพแรกคือหญิงสาวที่ถูกแขวนในลักษณะโหดเหี้ยม ข้างศพมีโน้ตเล่าวิธีจับกบแบบทรมานให้อ่านจนขนลุก แต่ยังไม่ทันที่ตำรวจจะเก็บหลักฐานได้ครบ ศพที่สองก็โผล่มาอีกครั้ง คราวนี้เป็นชายสูงอายุที่ถูกอัดแน่นอยู่ในซากรถ เหมือนปลากระป๋องมนุษย์ ข้างๆ มีลายมือแบบเดิมอีกแล้ว 

ข่าวนี้ทำให้ผู้คนในเมืองไม่กล้าแม้แต่จะเดินออกจากบ้าน ตำรวจเร่งมือสืบสวน แต่กลับเหมือนยิ่งทำยิ่งหลงทาง เพราะทุกอย่างดูไม่มีเหตุผลเหมือนฆาตกรทำไปด้วยความบันเทิงใจ จนกระทั่งโคเตงาวะ ตำรวจหนุ่มที่เพิ่งเข้าสายสืบ ถูกส่งให้มาดูแลคดีนี้ ตอนแรกเขาคิดว่านี่เป็นแค่คดีฆาตกรรมทั่วไปที่ต้องจับคนร้ายให้ได้ แต่ยิ่งเข้าใกล้คดีมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งพบว่าทุกสิ่งมันซับซ้อนกว่านั้นมาก และสิ่งที่เขาต้องรับมือ ไม่ใช่แค่ฆาตกร แต่มันคือ “ความยุติธรรม” ที่เขาเชื่อมาตลอด

มาตรา 39

โทนเรื่องดำเนินไปแบบไม่รีบเร่ง แต่ก็ไม่ได้ช้าเกินไป ทุกบททุกตอนมีจังหวะของมันเอง หนังสือไม่ได้เน้นเฉพาะฉากโหดหรือสืบสวนตามสูตรสำเร็จเท่านั้น แต่มันยังโยงไปถึงประเด็นสังคมที่คมและลึกกว่าที่คิดไว้มาก

โดยเฉพาะเรื่องของ “มาตรา 39” ของกฎหมายญี่ปุ่น ที่ระบุว่าผู้ป่วยโรคจิตเภทไม่ต้องรับโทษทางอาญา ประเด็นนี้เปิดคำถามจำนวนมากให้คนอ่านได้คิดตาม เช่น ใครเป็นผู้ตัดสินว่าผู้ต้องสงสัยมีอาการป่วยจริง หรือแค่แกล้งป่วยเพื่อหลบโทษ และถ้าคนที่ฆ่าคนจริงๆ มีโรคจิตอยู่จริงๆ เขาควรจะได้รับการยกเว้นความผิดไหม

ทั้งหมดนี้ไม่ใช่การใส่บทสนทนาเชิงวิชาการเข้าไปในเรื่อง แต่มันแทรกเข้ามาแบบธรรมชาติ สะท้อนให้เห็นว่ากฎหมายอาจมีช่องโหว่ และบางครั้งเราก็ต้องยอมรับว่าความยุติธรรมในโลกนี้มันไม่แฟร์เสมอไป

ความกลัวเข้าครอบงำ

รีวิวหนังสือ ฆาตกรมนุษย์กบกับศพปริศนา
รีวิวหนังสือ ฆาตกรมนุษย์กบกับศพปริศนา

สิ่งที่ผมชอบมากในหนังสือเล่มนี้ ไม่ใช่แค่ความฉลาดของคนเขียนหรือการสืบคดีที่ซับซ้อน แต่คือวิธีที่เรื่องเล่าเกี่ยวกับ “ความกลัว” ไม่ใช่ในแง่ของเหยื่อที่ตายไปแล้ว แต่คือความกลัวของผู้คนที่ยังมีชีวิตอยู่

ฆาตกรในเรื่องไม่ได้เลือกเหยื่อจากเหตุผลเฉพาะเจาะจง ทำให้คนทั่วไปเริ่มรู้สึกว่าอาจเป็นเป้าหมายต่อไป การใช้ชีวิตในเมืองที่มีฆาตกรโรคจิตซ่อนตัวอยู่มันทำให้ความกลัวแทรกซึมเข้าไปในกิจวัตรประจำวันอย่างเงียบเชียบ จนกลายเป็นความระแวงที่กินพื้นที่ในใจมากกว่าภาพศพนองเลือดเสียอีก

ชื่อเรื่อง: ฆาตกรมนุษย์กบกับศพปริศนา
ผู้เขียน: Shichiri Nakayama
สำนักพิมพ์: Prism Publishing
ประเภท: สืบสวน
จำนวนหน้า: 352 หน้า

เขาคือสัตว์ประหลาด หรือเขาคือกระจกที่สะท้อนสิ่งที่สังคมไม่อยากยอมรับ?
- Read Again and Agian
Facebook
X (Twitter)
Copy Link

RELATED POSTS